آبله میمون چیست؟

آبله میمون یا Monkeypox اولین با در سال 1958 در گروهی از میمون هایی که در آزمایشگاه برای مطالعه نگه داشته شده بودند کشف شد. اولین مورد ابتلا انسانی این بیماری در سال 1970 در کشور کنگو در زمانی که تلاش ها برای ریشه کنی آبله انجام می شد مشاهده شد. بعد از آن آبله میمون در سایر کشورهای مرکز و غرب آفریقا نیز دیده شد.

آبله میمون بیماری ویروسی است که توسط monkeypox virus متعلق به جنس ارتوپاکس ویروس (Orthopoxvirus) و خانواده پاکس ویریده (Poxviridae) ایجاد می شود. از سایر ویروس های این جنس می توان به واریولا (عامل بیماری آبله)، واکسینیا (ویروس موجود در واکسن آبله) و ویروس آبله گاوی اشاره کرد.

علائم این بیماری در انسان ها شبیه به آبله اما خفیف تر از آن است. بیماری با تب، سردرد، درد عضلانی و خستگی شروع می شود. تفاوت اصلی علائم آبله میمون با آبله در این است که آبله میمون سبب تورم غدد لنفاوی (لنفوآدنوپاتی) می شود. مدت زمان ابتلا به بیماری تا بروز علائم بین 7 تا 14 روز طول می کشد اما این مدت می تواند از 5 تا 21 روز هم متفاوت باشد.

“علائم بیماری شامل تب، سردرد، درد عضلانی، درد پشت، غدد لنفاوی متورم، لرز و خستگی است”

1 تا 3 روز بعد از بروز تب، جوش ها ظاهر شده که معمولا ابتدا در صورت و سپس در سایر نقاط بدن پخش می شوند. طول دوره بیماری حدود 2 تا 4 هفته است.  نشان داده شده که این بیماری در آفریقا سبب مرگ 1 نفر از هر 10 مورد ابتلا شده است.

“اخیرا، نرخ مرگ و میر این بیماری بین 3 تا 6% گزارش شده است”

انتقال ویروس می تواند از طریق تماس با فرد، حیوان یا اجسام آلوده به ویروس صورت گیرد. ویروس می تواند از طریق آسیب دیدگی پوست (حتی اگر قابل رویت نباشد)، دستگاه تنفس و یا سایر غشاهای مخاطی بدن مثل چشم ها، بینی و دهان وارد بدن شود. انتقال بیماری از حیوان آلوده می تواند بر اثر گاز گرفتگی یا خراش، در هنگام آماده سازی گوشت حیوان، تماس مستقیم و غیر مستقیم با مایعات بدن و ترشحات ضایعه ها انجام شود.

در مورد انتقال انسان به انسان تصور می شود در درجه اول انتقال از طریق قطرات بزرگ ترشحات تنفسی انجام می شود. این قطرات تنفسی عموما نمی توانند تا بیش از یک قدم منتشر شوند، در نتیجه تماس طولانی رو در رو مورد نیاز است تا این ذرات منتقل شوند. راه دیگر انتقال تماس مستقیم و غیر مستقیم با مایعات بدن و ترشح ضایعات است که به عنوان مثل از طریق البسه یا پارچه های آلوده می تواند باشد.

“ انتقال بیماری می تواند از طرق زیر انجام شود:

تماس با عطسه و سرفه فرد مبتلا

تماس با البسه، ملحفه و حوله فرد مبتلای دارای راش (جوش)

تماس با راش های فرد مبتلا

میزبان مخزن ویروس آبله میمون همچنان ناشناخته است اما احتمال می رود جوندگان آفریقایی نقش مهمی در انتقال این ویروس داشته باشند”

راه هایی که می توان از انتقال و ابتلا به ویروس آبله میمون پیشگیری کرد شامل:

شستشوی مرتب دستها با صابون و یا استفاده از ضدعفونی کننده دست بر پایه الکل

مصرف گوشتی که کاملا پخته شده است

به حیوانات وحشی، ولگرد و یا حیوانات مرده نزدیک نشوید

به حیواناتی که بنظر می رسد حال مساعدی ندارد نزدیک نشوید

از خوردن و تماس با گوشت خام حیوانات وحشی (گوشت شکار) خودداری کنید

حوله و لباس های خود را با افرادی که حال مساعدی نداشته ئ ممکن است آبله میمون داشته باشند به اشتراک نگذارید.

از تماس نزدیک با افرادی که حال مساعدی نداشته و مشکوک به آبله میمون هستند خودداری کنید.

“انتشار بیماری آبله میمون با بیماری کووید 19 متفاوت است و از طریق تماس نزدیک با فرد آلوده منتقل می شود”

تا کنون هیچ درمان قطعی و ایمنی برای ویروس آبله میمون معرفی نشده است. اما برای کنترل شیوع بیماری می توان از واکسن آبله، داروهای ضد ویروس و ایمونوگلوبولین واکسینیا (VIG) استفاده کرد.